W ubiegłą sobotę wystartował w TVP2 nowy program Bronisława Wildsteina. Do pierwszego odcinka publicysta zaprosił gości o zróżnicowanych poglądach. Mimo różnicy zdań, trzeba to podkreślić w dobie, gdy każda ze zwaśnionych Polsk rozmawia przede wszystkim we własnym gronie, projektując drugą jako śmiertelnego wroga.
Czytaj całość »

Ostatnio w polskiej debacie publicznej słychać mocne stwierdzenia, że w Polsce niemożliwa, ba, wyjątkowo niewskazana jest bezstronność wobec dwóch skłóconych obozów – nazwijmy je pisowskim i antypisowskim.
Czytaj całość »

10 kwietnia tego roku słowo „przebaczenie” padło z ust aż dwóch prominentnych polskich polityków: Andrzeja Dudy i Jarosława Kaczyńskiego. Prezydent nawoływał do przebaczenia między skonfliktowanymi „dwiema Polskami”. Jak pamiętamy, kilka godzin później prezes PiS mówił o przyznaniu się do winy i ukaraniu jako warunkach przebaczenia, co szereg osób uznało za swoiste przywołanie prezydenta do porządku. Zajmowałam się tym szerzej w innym miejscu, nazywając strategię Jarosława Kaczyńskiego polityką nieprzebaczenia.
Czytaj całość »

„Jak byłem chory, przynosił mi sernik”, „Najpierw był podporządkowany mnie, potem Zbigniewowi Ziobrze, Lechowi Kaczyńskiemu, a teraz jest podporządkowany Jarosławowi Kaczyńskiemu”, „był ciepłym, ujmującym człowiekiem” – te sformułowania, pochodzące z wywiadu Jana Zimmermanna dla „Kultury Liberalnej”, krążą w internecie. Jednocześnie Andrzej Urbański, broniąc prezydenta, tradycyjnie na chłodno i z dystansem analizuje rok prezydentury.
Czytaj całość »

W ubiegłym tygodniu trzech byłych polskich prezydentów – Lech Wałęsa, Aleksander Kwaśniewski i Bronisław Komorowski – podpisało wspólny list. Wyrazili w nim zaniepokojenie kierunkiem, w jakim podążają wydarzenia w Polsce. Warto zatrzymać się przez chwilę na sposobie, w jaki politycy ekipy Prawa i Sprawiedliwości komentowali niewygodny dla nich dokument. Skoncentrujmy się na jednym tylko sformułowaniu, powtarzającym się w różnych wypowiedziach, bo jest to sformułowanie mówiące wiele o naturze współczesnej polskiej polityki.
Czytaj całość »

W ostatnim czasie niezwykły rezonans zyskały – tak w kraju, jak za granicą – oryginalne bon moty Witolda Waszczykowskiego. Chodzi zwłaszcza o słowa o używających odnawialnych źródeł energii „wegetarianach i rowerzystach”. Z upodobaniem dokonywano ich drobiazgowej egzegezy, często pomijając jednak sformułowanie, które otwierało kolorową wypowiedź szefa polskiej dyplomacji: „chcemy wyleczyć nasz kraj z kilku chorób”.
Czytaj całość »

Change, Veränderung, changement, allagí… Magiczne hasło „zmiana” zrobiło w ostatnich latach karierę w większości państw zachodniej demokracji.
Czytaj całość »

Niski poziom języka polskiej debaty publicznej kwituje się zwykle rytualnym narzekaniem. Jedni mówią o „przemyśle pogardy”, inni – o „języku nienawiści”. Niektórzy – o „wojnie dwóch Polsk” albo „plemion”. Ale niechętnie nazywamy rzecz po imieniu.
Czytaj całość »

„Cztery minarety wokół Bazyliki św. Piotra, które zagłuszają msze święte odprawiane przez biskupa Rzymu. Meczety w siedzibach Parlamentu Europejskiego w Brukseli i Strasburgu. Szariat jako prawo obowiązujące wszystkich, ramadan, który staje się obowiązkowym postem także dla ateistów i chrześcijan. (…) Tak – i trzeba mieć tego świadomość – może wyglądać Europa już za 70 lat. A w pewnych miejscach nawet zdecydowanie wcześniej. I nie będzie potrzebna do tego żadna wojna, wystarczy »bezpłodność europejskiej babci« (by posłużyć się sformułowaniem papieża Franciszka) oraz ogromna płodność muzułmanów, którzy prowadzą obecnie wojny nie za pomocą maczet, bomb czy kałasznikowów, ale macic swoich kobiet”. To fragment tekstu Tomasza Terlikowskiego „Kalifat Europa”, opublikowany w tygodniku „Do rzeczy” (4-11 I, s. 38-40).
Czytaj całość »

„To już koniec demokracji” – słychać dziś z jednej strony. „Robimy to właśnie dla poprawy demokracji” – słychać z drugiej. Stwierdzenia te wpisują się w szerszą tendencję rodzimych komentatorów politycznych do używania wyostrzonej, a nawet radykalnej retoryki, szczególnie gdy chodzi o wpływ przeciwnika politycznego na polską państwowość i ustrój. Zjawisko to było szczególnie widać w mijającym właśnie roku, obfitującym w kampanie wyborcze. Dość przytoczyć kilka przykładów.
Czytaj całość »